In de media
‘Humor voegt iets toe aan klassieke muziek’
In Nederland is Valentina Tóth de pianiste met een theaterhobby, in België de actrice die ook wel piano speelt. “Maar ik ben echt allebei evenveel.”
‘Avontuurlijke zoektocht naar balans in verscheidenheid’
Als pianiste betrad ze de bühne van prestigieuze zalen als Carnegie Hall en het Concertgebouw. Ze nam cd’s op die internationaal bekroond werden. Ze is gearriveerd actrice en muziektheatermaker. En nog geen vijfentwintig jaar oud. Valentina Tóth blijft nuchter en bescheiden.
‘Valentina Tóth nu al een ware klavierleeuwin’
De van afkomst Hongaarse Valentina Tóth (1994) is nu al een ware klavierleeuwin. Haar grootouders én ouders op de eerste rij luisteren verzaligd naar het wonderkind. Dat zich ook nog eens heeft gespecialiseerd in acteren, waardoor muziektheatervoorstellingen haar op het lijf geschreven zijn.
‘Vijf krachtige performances in Groninger binnenstad’
Van Purcells lied ‘Under This Stone Lies Gabriel John’ tot een stevig stukje rammelende garagerock, van didgeridoo-achtige klanken ter introductie van een duistere soundscape tot een opstandige rap op vette beats: in SoundTrack Vol. 1 van De Noorderlingen klinken ze naast elkaar alsof het een volstrekt voor de hand liggende combinatie is. En in de handen van de vijf (gast-)regisseurs maar vooral in die van de zes jonge spelers is dat ook zo.
‘Hongaarse muziek past goed bij me’
Op haar debuutalbum Hungarian Horizon (2013) speelde Valentina Tóth pianomuziek van Béla Bartók en Zoltán Kodály. Voor de opvolger Ruralia Hungarica koos de in 1994 in Leeuwarden geboren pianist voor muziek van de minder bekende Ernö Dohnányi (1877-1960).
‘Valentina Tóth is opmerkelijk pianotalent’
Ragfijn en doorzichtig klinken de eerste maten van de Haydn Sonate in C dur. Het hoofdthema ‘als een skelet met schamele botten’, zoals het beeldend in het programmablad genoemd wordt. Maar juist die doorzichtigheid maakt het begin van het pianorecital zo boeiend. Hoe modern was in Haydn in 1794 om een stuk zo uitgekleed te beginnen. En hoe moedig van de pianiste om hiermee te beginnen. De Allegro hoekdelen met een parelend en doorzichtig toucher gespeeld. Het Adagio voller van klank door de arpeggio gespeelde akkoorden, maar toch steeds in die wat sobere, laat 18e-eeuwse stijl.
‘Krachtig pleidooi Tóth voor Ernő Dohnányi’
Voor Glenn Gould was de enige legitieme reden om een opname te maken dat je het anders zou doen dan je voorgangers. Hoe excentriek de Canadese pianist ook was, hier slaat hij de spijker natuurlijk op zijn kop. Maar er zijn meer redenen te verzinnen. Bijvoorbeeld dat je een opname van muziek die je de moeite waard vindt en waarvan niet of nauwelijks opnamen voorhanden zijn.
‘Vier sterren voor Valentina Tóth’
De uit Leeuwarden afkomstige Valentina Tóth verloochent haar Hongaarse roots niet. Op deze onlangs uitgebrachte CD soleert zij in twee grote werken van Ernő (of Ernst von) Dohnányi, een Hongaar die in de tijd van Bartok en Kodaly minder vernieuwend uit de hoek kwam en enigszins in de romantiek is blijven hangen.